క్షణిక వైరాగ్యం-kids story

ఒకరోజు మిట్టమధ్యాహ్నం ఒక ముసలాయన పెద్ద కట్టెల మోపును మోసుకువస్తున్నాడు. అసలే వార్ధక్యం పైగా బలహీనుడు. ఎండ మండిపోతున్నది. నెత్తిమీది బరువు భారంగా ఉన్నది. అందుకే అతనొక చెట్టునీడకు చేరాడు. మోపు కింద పడేసి చతికిలపడ్డాడు. అప్పటివరకూ బరువును మోయడంతో ఆయాసపడ్డాడు. ఇక కట్టెల మోపును మోయలేననిపించింది. ఎవరైనా కనపడితే బావుణ్ణనుకున్నాడు. అటూ ఇటూ చూశాడు, ఎవరూ కనపడలేదు. ఎండ మాత్రం మరింత మండిపోతోంది. ఇప్పటికే చాలా ఆలస్యమైంది, ఇంటికి త్వరగా వెళ్లాలనుకున్నాడు. దానికి తోడు విపరీతమైన ఆకలి, దాహం! దాంతో చాలా బాధపడ్డాడు. ‘పాడు జీవితం’ అనుకున్నాడు. ఆ కోపంతో ‘ఓ మృత్యుదేవతా, వచ్చి నన్ను తీసుకుపో! ఈ ఎండకీ, వేడికీ తాళలేకపోతున్నాను’ అని గట్టిగా అరిచాడు. అంతే! మరుక్షణం నిజంగానే యమధర్మరాజు ప్రత్యక్షమయ్యాడు. ముసలాయన ధర్మరాజును చూసి భయంతో వొణికిపోయాడు. ‘‘ఎవరు నువ్వు?’’ అని అడిగాడు భయంగా చూస్తూ. ‘‘నేను యమధర్మరాజుని. నువ్వేగా పిలిచావ్. చచ్చిపోతానన్నావుగా. మరి వస్తావా? తీసికెళతా’’ అన్నాడు. ‘‘అయ్యో నాకు చావాలని లేదు. కాకపోతే ఈ కట్టెలభారం భరించలేక అలా అన్నానంతే. మంచి సమయానికి ప్రత్యక్షమయ్యావ్.. ఈ కట్టెలమూటను ఇంటివరకూ తెస్తావా?’’ అని ఆశగా అడిగాడు ముసలతను.